pon., 21.05.2018
18:30–19:45
Centrum Interpretacji Zabytku
Wstęp 5 zł
Czystość i abstrakcja ogrodów japońskich
Ogród japoński, jak deklarują sami Japończycy, jest symbolem świata, duszy człowieka i nietrwałości przyrody. Z pietyzmem zakomponowana przestrzeń ogrodowa zaprasza do kontemplacji. Kamienie, woda czy zagrabione części suchego ogrodu, mostki prowadzące na wyspy i inne elementy zawsze niosą za sobą symbolikę. Znakomitym przykładem są ogrody w Kioto, wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO: świątynia Ryōanji, gdzie czystość i abstrakcja ogrodu są wręcz niewiarygodne, czy Tenryū Shiseizen-ji z ogrodem zaprojektowanym przez Musō Soseki (1275–1351), buddyjskiego mnicha, twórcy ogrodów, nauczyciela, mistrza kaligrafii i poetę. Temu ogrodowi przyznano szczególną kategorię w japońskim ustawodawstwie. To tak zwane: „Special Place of Scenic Beauty”. Innymi słowy to kolejne uduchowione miejsce piękna i tajemnicy. Ogród japoński jest unikalnym wszechświatem, gdzie sezonowość i przemijanie pór roku ma niebagatelne znaczenie.
Ogrody świata na Liście UNESCO
Kultura Chin zaskakuje pod każdym względem. Znakomitym przykładem jest chińska sztuka ogrodowa, której stylistyka zawarzyła w sposób bezprecedensowy na formę ogrodów europejskich w XVIII wieku. Lista Światowego Dziedzictwa UNESCO obejmuje 52 obiekty kultury i natury zachowane do dziś w Chinach, co sprawia, że zajmują na niej drugie miejsce tuż za Włochami (z 53 obiektami). Ogród chiński to fenomen niezmienności głęboko osadzonej w tradycji. Ogrody w mieście Suzhou, ogrody Pałacu Letniej Rezydencji, Zakazanego Miasta w Pekinie czy założenia ogrodowe nad jeziorem Zachodnim w Hangzhou to niewątpliwie jedne z najznakomitszych przykładów hińskich osiągnięć w tej sferze. Wpisana w nie symbolika skrywa wiele tajemnic, dla Europejczyka nie zawsze jest zrozumiała.
Barbara Maria Werner, historyczka sztuki, wykładowca, specjalistka w zakresie historii i rewaloryzacji ogrodów zabytkowych i krajobrazu kulturowego, członek Rady Ochrony Zabytków przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego, członek Prezydium PKN ICOMOS i Międzynarodowego Komitetu ICOMOS-IFLA ISCCL, była wiceprzewodniczącą tego komitetu na Europę, opiniodawca wpisu obiektów na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO z ramienia ICOMOS, główny specjalista ds. ogrodów historycznych Muzeum Łazienki Królewskie. Publikuje na temat ochrony i rewaloryzacji ogrodów zabytkowych, bierze udział w specjalistycznych konferencjach krajowych i międzynarodowych.